تحقیقات متعددی نشان داده‌اند که احتمال وقوع عفونت (مخصوصا عفونتهای مجاری تنفسی، عفونتهای روده و عفونتهای مجاری ادراری)، ایجاد آلرژی غذایی و آسم و بروز بیماری در نوزادانی که با شیر مادر تغذیه شده‌اند، نسبت به نوزادانی که از تغذیه با شیر مادر محروم بوده‌اند، کمتر بوده که یکی از دلایل کاهش ابتلا به بیماریها به دلیل وجود ترکیبات اچ ام او (HMO) در شیر مادر است.

شیر مادر، منبعی غنی از انواع مواد مغذی برای رشد کودک است. الیگوساکاریدهای شیر مادر یا به اختصار اچ ام او  (HMO) ، مولکول‌های قند با ساختار پیچیده‌ای‌اند که پس از لاکتوز و چربی، فراوان‌ترین ماده‌ی موجود در شیر مادرند. دانشمندان پس از بررسی، متوجه شدند که نوزادان نمی‌توانند این ماده را هضم کنند. اما سوالی که به وجود می‌آید این است که اگر نوزادان توانایی هضم این ماده را ندارند، پس فایده‌ی اچ ام او چیست؟

اچ ام او (HMO) ها بدون کوچک‌ترین تغییری از معده و روده‌ی کوچک عبور می‌کنند و سپس به روده‌ی بزرگ می‌رسند، جایی که خانه‌ی بسیاری از باکتری‌هاست. باکتری‌های خوب روده، از اچ ام او (HMO) ها تغذیه می‌کنند. اچ ام او (HMO)ها با تولید اسیدهای چرب، به رشد و حضور باکتری‌های مفید در دستگاه گوارش نوزادان کمک می‌کنند. به همین دلیل، اچ ام او(HMO) ها به سیستم ایمنی در حال رشد نوزادان کمک به‌سزایی می‌کنند و از بروز بسیاری از بیماری‌ها، جلوگیری می‌کنند.

میزان ترکیبات اچ ام او(HMO) در شیر مادر در دوره‌های زمانی متفاوت، متغیر است. عوامل متعددی بر میزان اچ ام او ها در شیر مادر تاثیر می‌گذارند، عواملی مانند مرحله شیردهی، سن بارداری، سلامت مادر و عوامل ژنتیکی و جغرافیایی. اچ ام او HMO)) ها ترکیباتی‌اند که در شیر مادر فراوانند. این ترکیبات به سیستم ایمنی در حال رشد نوزادان کمک می‌کنند و امکان بروز آلرژی و عفونت را در آن‌ها، کاهش می‌دهند.